پیش شرط: انس بن مالک روایت کرده است: «نماز پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم از همه کاملتر و کوتاهتر بود.
معاذ پسر جبل که در یکی از مساجد مدینه پیشنماز بود، روزی در نماز جماعت سوره‌ی بزرگی را خواند. وی نماز را آنقدر طول داد، که مردی (پیرمردی) که در آن نماز جماعت شرکت کرده بود، در اثر خستگی و ناتوانی طاقت نیاورد، و نتوانست نماز خود را به جماعت و همراه معاذ به پایان برساند. از این رو، وی وسط نماز قصد فرادا نمود، نماز خود را تمام کرد، سوار مرکب شد و به سراغ کار خود رفت. وقتی خبر این گونه نماز جماعت خواندن به اطلاع پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم رسید، آن حضرت صلی الله علیه و آله و سلّم بسیار ناراحت شدند و دستور دادند معاذ را حاضر کنند. آن‌گاه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم با ناراحتی به او فرمودند: «یا معاذ، ایاک ان تکون قتانا» ای معاذ! دیگر این طور نباشد که مردم را از نماز جماعت فراری بدهی، بلکه در نماز جماعت سوره‌های کوتاه را بخوان.
خب این مثالی است از اعمال واجب. با این وصف وضعیت اعمال مستحب ما کمی مشخص می شوند.
هفته گذشته بعد از حدود 4 هفته، برای شرکت در دعای کمیل، به محل همیشگی مراسمات مراجعه کردم و به بخشی از فرازهای مناجات حضرت امیر به روایت کمیل (دعای کمیل) رسیدم. طبق معمول مراسمات، چراغ ها کم شده بود ولی دست اکثر دوستان کتاب دعا موجود بود یعنی به نوشته نگاه می کردند. سوال من اینجاست: هدف از خاموش کردن چراغ چیست؟ و اگر نقش مثبت دارد چرا کتاب بین دوستان توزیع می شود و اصلا دوستان چگونه متن را بخوانند و حتی چطور به ترجمه دعا توجه کنند؟ عزیزی که برای مطالعه از عینک استفاده می کند یعنی اینکه چشمانش مشکل دارد یعنی کمبود نور در دید او تاثیر دارد، یعنی عزیز دل برادر!!! به فکر اضعف دوستان باش.
البته این نمونه ای بود از این قبیل اعمال که برخی از دوستان توجه نمی کنند. به یک نمونه دیگر اشاره می کنم:
پرسید چگونه دعا کنم؟ گفت ببین بزرگت(آقایت)، چگونه خدا را می خواند. خب به علما که نگاه می کنیم، می بینیم خیلی خاشعانه و به دور از گریه گیری از مردم دعا می خوانند و زود دعا و مناجات را تمام می کنند تا مردم به کار و زندگی و مشکلاتشان بپردازند، افراد سالمند به استراحت بپردازند و غیره. لذا (حداقل این چند عالمی که بنده سراق دارم و تلویزیون هم گاها نشان می دهد) (آیت الله مشکینی یک نمونه است) مراسمات در حضور این دسته از علما با صورتی منطقی و مناسب تمام می شود. مداح فقط از روی متن می خواند و تکرار دفعات کلمات و جملات مطابق متن پیش می رود یعنی اگر در جایی 3 بار تکرار شد، مداح 3 بار می خواند و نه 9 بار یا 12 بار!!!(لطفا اینجا را چک کنید) اگر قرار است روضه ای خوانده شود، یا ابتدا یا در انتها خوانده می شود تا سایر عزیزان با مشکلی برخورد نکنند. مگر اینکه دعا طولانی باشد مثل جوشن کبیر و یا دعای امام سجاد به روایت ابو حمزه ثمالی و... .
متاسفانه دوستان این دعای زیبای کمیل را به انحا مختلف صدمه می زنند، بین دعا شعر می خوانند، مرثیه و روضه می خوانند، تکرر زیاد برخی از جملات. خب عزیز دل!!! شما روضه و شعر را یا اول دعا بخوان یا آخر دعا.(بقول حضرت امیر: تلک شقشقه)
معاذ پسر جبل که در یکی از مساجد مدینه پیشنماز بود، روزی در نماز جماعت سوره‌ی بزرگی را خواند. وی نماز را آنقدر طول داد، که مردی (پیرمردی) که در آن نماز جماعت شرکت کرده بود، در اثر خستگی و ناتوانی طاقت نیاورد، و نتوانست نماز خود را به جماعت و همراه معاذ به پایان برساند. از این رو، وی وسط نماز قصد فرادا نمود، نماز خود را تمام کرد، سوار مرکب شد و به سراغ کار خود رفت. وقتی خبر این گونه نماز جماعت خواندن به اطلاع پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم رسید، آن حضرت صلی الله علیه و آله و سلّم بسیار ناراحت شدند و دستور دادند معاذ را حاضر کنند. آن‌گاه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم با ناراحتی به او فرمودند: «یا معاذ، ایاک ان تکون قتانا» ای معاذ! دیگر این طور نباشد که مردم را از نماز جماعت فراری بدهی، بلکه در نماز جماعت سوره‌های کوتاه را بخوان.
خب این مثالی است از اعمال واجب. با این وصف وضعیت اعمال مستحب ما کمی مشخص می شوند.
هفته گذشته بعد از حدود 4 هفته، برای شرکت در دعای کمیل، به محل همیشگی مراسمات مراجعه کردم و به بخشی از فرازهای مناجات حضرت امیر به روایت کمیل (دعای کمیل) رسیدم. طبق معمول مراسمات، چراغ ها کم شده بود ولی دست اکثر دوستان کتاب دعا موجود بود یعنی به نوشته نگاه می کردند. سوال من اینجاست: هدف از خاموش کردن چراغ چیست؟ و اگر نقش مثبت دارد چرا کتاب بین دوستان توزیع می شود و اصلا دوستان چگونه متن را بخوانند و حتی چطور به ترجمه دعا توجه کنند؟ عزیزی که برای مطالعه از عینک استفاده می کند یعنی اینکه چشمانش مشکل دارد یعنی کمبود نور در دید او تاثیر دارد، یعنی عزیز دل برادر!!! به فکر اضعف دوستان باش.
البته این نمونه ای بود از این قبیل اعمال که برخی از دوستان توجه نمی کنند. به یک نمونه دیگر اشاره می کنم:
پرسید چگونه دعا کنم؟ گفت ببین بزرگت(آقایت)، چگونه خدا را می خواند. خب به علما که نگاه می کنیم، می بینیم خیلی خاشعانه و به دور از گریه گیری از مردم دعا می خوانند و زود دعا و مناجات را تمام می کنند تا مردم به کار و زندگی و مشکلاتشان بپردازند، افراد سالمند به استراحت بپردازند و غیره. لذا (حداقل این چند عالمی که بنده سراق دارم و تلویزیون هم گاها نشان می دهد) (آیت الله مشکینی یک نمونه است) مراسمات در حضور این دسته از علما با صورتی منطقی و مناسب تمام می شود. مداح فقط از روی متن می خواند و تکرار دفعات کلمات و جملات مطابق متن پیش می رود یعنی اگر در جایی 3 بار تکرار شد، مداح 3 بار می خواند و نه 9 بار یا 12 بار!!!(لطفا اینجا را چک کنید) اگر قرار است روضه ای خوانده شود، یا ابتدا یا در انتها خوانده می شود تا سایر عزیزان با مشکلی برخورد نکنند. مگر اینکه دعا طولانی باشد مثل جوشن کبیر و یا دعای امام سجاد به روایت ابو حمزه ثمالی و... .
متاسفانه دوستان این دعای زیبای کمیل را به انحا مختلف صدمه می زنند، بین دعا شعر می خوانند، مرثیه و روضه می خوانند، تکرر زیاد برخی از جملات. خب عزیز دل!!! شما روضه و شعر را یا اول دعا بخوان یا آخر دعا.(بقول حضرت امیر: تلک شقشقه)
۱ نظر:
کسی که بعد از چهار هفته بیاد دعا، 4 برابر ابن باید طولش داد اون دعا رو!!!!
:))))
در تایید فرمایشات شما یک مثال ملموس همین پسورد و کلمه عبور هست. اگه مثلا پسورد "یارب یارب یا رب" رو شما به قول خودت 12 بار وارد کنی، مطمئنا پیغام خطا میگیری. کلام معصوم را نباید عوض یا کم و زیاد کرد و نباید میانش کلام دیگری وارد نمود.
ارسال یک نظر