اواخر روزهای اسفند بطور کاملا اتفاقی قرار شد ایام عید را در کنار خانواده در ایران باشیم. برای ما که حدود 1.5 سال از ایران دور بودیم حالتی از شور و هیجان حاصل شد. با سلام و صلوات و نذر سوار هواپیما شدیم (البته خدا همکاری کرد تا خلبان ما را وسط راه پیاده نکند!!!). به چشم من خیلی از مسائل تغییری نکرده بود اما برخی از مشکلات کاملا ملموس بود (البته محسنات زیاد بود که در جای خود بحث می شود):
1- نحوه رانندگی: حداقل می توان گفت که این 4 شهری که من سفر کردم مشکل "بد رانندگی" وجود داشت. بطوری که در تهران نتوانستم رانندگی کنم و یکی از اقوام رانندگی را ادامه داد.
2- وجود استرس و عجله یا شتابزدگی: در صف بانک، پمپ بنزین و خرید کاملا محسوس بود.
3- وضعیت فجیع اینترنت: سرعت پایین و فیلترینگ شدید (حتی این وبلاگ هم فیلتر بود)
وقتی وضعیت معیشتی و علمی و... ایران را با اینجا مقایسه می کنیم حقیقتا ناراحت می شویم چون پتانسیل جوانان ایرانی نسبت به جوانان اینجایی فوق العاده بالاست اما ما در ایران در محیط های علمی، جنگ و دعوای سیاسی داریم اما اینجا در دانشگاه ما حق بحث سیاسی و دینی نداریم. اینها در باطلشان کشورشان را ساختند اما ما در راه حق خود هنوز زمینگیریم. من هنوز ناسیونالیسم تر از اینجایی ها ندیدم، به راحتی از خارجی ها پول و مالیات می گیرند، با وجود یک لوکال، یک خارجی نه مسولیتی می گیرد و نه سود بیشتری عایدش می شود. حتی در مباحث علمی و ارائه مقاله هم، اینگونه است.
1- نحوه رانندگی: حداقل می توان گفت که این 4 شهری که من سفر کردم مشکل "بد رانندگی" وجود داشت. بطوری که در تهران نتوانستم رانندگی کنم و یکی از اقوام رانندگی را ادامه داد.
2- وجود استرس و عجله یا شتابزدگی: در صف بانک، پمپ بنزین و خرید کاملا محسوس بود.
3- وضعیت فجیع اینترنت: سرعت پایین و فیلترینگ شدید (حتی این وبلاگ هم فیلتر بود)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر