انتقال دعای کمیل از محل همیشگی در امپنگ به محل سفارت، شوکی بود که جو ایرانیان شرکت کننده در این مراسمات را، ملتهب کرد. البته هر از گاهی یک توده سنگین، این فضای آرام را ابری می کند.
بدون هیچ هماهنگی اعلام شد که شب جمعه دعا در محل سفارت برگزار می شود!!! این خبر جمع دانشجویان را به رایزنی و مشورت با هم وا داشت و چند ساعت بعد، جمع 2 دسته شد:
استدلال دسته موافق به رفتن: نماز و دعا در قدیم هم در سفارت برگزار می شد و محل کنونی، محلی مسکونی است و درست نیست که آسایش همسایه ها بهم بخورد.
استدلال مخالفان: این حرکت کاملا خود جوش است و ما باید به همین شکل ادامه یابد.
پیش فرض: هر چیز که برای خود دوست می داری برای دیگران هم دوست بدار و آنچه که برای خود نمی پسندی برای دیگران هم نپسند.
انتقاد به هردو گروه:
خب آیا ما دوست داریم که هر هفته یگ گروه محل سکونت ما را شلوغ کنند؟ و با بلندگو الودگی صوتی ایجاد کنند؟ البته این مراسمات در حالی است که من خواننده نه صدای قابل قبولی دارم و نه اشعاری که استفاده می کنم سند درستی دارد و نه از لحاظ اعتقادی با اعتقادات شیعه منطقی و شعوری هم خوانی دارد. پس دراین حالت بزرگان جمع باید من را هدایت کنند، باید حاج آقای واحدی، حاج آقای رادمرد و عزیزان دیگر به من گوشزد کنند که این متن و اشعاری که شما خواندید از لحاظ سند قوی نیست و یا اینها با اعتقادات ما جور نیست.
اما ازطرف دیگر دغدغه ای که دوستان دارند کاملا بجا است و آن اینکه برای دوستان سفارت این شبهه ایجاد شود که ما نیروی سفارت هستیم و هر چه که آنها گفتند ما باید بگوییم "سمعنا و به روی چشم". این حرف کاملا درست است چون از زمان ورود مسولین جدید چندین بار این اتفاق افتاده است. با این شرایط دوستان به هیج شکل حاضر نیستند استقلال نسبی خود را به مخاطره بیاندازند.
اما این هفته درمراسم سفارت چه گذشت؟ با حضور مسولین سفارت و حاج آقای واحدی و آقای اسدالله بادامچیان دعا خوانده شد و حاج آقای واحدی یک حدیث از امام رضا را تفسیر کردند و در انتها نیز آقای بادامچیان 2 پیشنهاد ارائه نمودند:(جانا سخن از زبان ما می گویی)
1- بیان حداقل 2 مسئله شرعی
2- سخنرانی (اما مسلسل گونه و منسجم)
خلاصه کلام: اگر این 2 پیشنهاد عملی شود و یک روحانی خوب و با سواد عهده دار این برنامه شود جای هیچ شبهه ای نیست، منی که چنین دغدغه ای دارم، جذب می شوم. یعنی سنگینی کفه ترازو به نفع سفارت در 2 نکته است: 1- عملی شدن این دو پیشنهاد 2- مزاحمت نکردن برای همسایه ها
و اما وضعیت موجود در امپنگ:
1- عدم حضوریک روحانی به صورت هفتگی وبالطبع عدم اجرا نشدن دو پیشنهاد آقای بادامچیان( دغدغه دوستان)
2- نبود شرط اول باعث می شود که که اشعاری که در مدح یا مرثیه ائمه خوانده می شود، خیلی مستند نباشد
3- ایجاد مزاحمت برای همسایه ها
بدون هیچ هماهنگی اعلام شد که شب جمعه دعا در محل سفارت برگزار می شود!!! این خبر جمع دانشجویان را به رایزنی و مشورت با هم وا داشت و چند ساعت بعد، جمع 2 دسته شد:
استدلال دسته موافق به رفتن: نماز و دعا در قدیم هم در سفارت برگزار می شد و محل کنونی، محلی مسکونی است و درست نیست که آسایش همسایه ها بهم بخورد.
استدلال مخالفان: این حرکت کاملا خود جوش است و ما باید به همین شکل ادامه یابد.
پیش فرض: هر چیز که برای خود دوست می داری برای دیگران هم دوست بدار و آنچه که برای خود نمی پسندی برای دیگران هم نپسند.
انتقاد به هردو گروه:
خب آیا ما دوست داریم که هر هفته یگ گروه محل سکونت ما را شلوغ کنند؟ و با بلندگو الودگی صوتی ایجاد کنند؟ البته این مراسمات در حالی است که من خواننده نه صدای قابل قبولی دارم و نه اشعاری که استفاده می کنم سند درستی دارد و نه از لحاظ اعتقادی با اعتقادات شیعه منطقی و شعوری هم خوانی دارد. پس دراین حالت بزرگان جمع باید من را هدایت کنند، باید حاج آقای واحدی، حاج آقای رادمرد و عزیزان دیگر به من گوشزد کنند که این متن و اشعاری که شما خواندید از لحاظ سند قوی نیست و یا اینها با اعتقادات ما جور نیست.
اما ازطرف دیگر دغدغه ای که دوستان دارند کاملا بجا است و آن اینکه برای دوستان سفارت این شبهه ایجاد شود که ما نیروی سفارت هستیم و هر چه که آنها گفتند ما باید بگوییم "سمعنا و به روی چشم". این حرف کاملا درست است چون از زمان ورود مسولین جدید چندین بار این اتفاق افتاده است. با این شرایط دوستان به هیج شکل حاضر نیستند استقلال نسبی خود را به مخاطره بیاندازند.
اما این هفته درمراسم سفارت چه گذشت؟ با حضور مسولین سفارت و حاج آقای واحدی و آقای اسدالله بادامچیان دعا خوانده شد و حاج آقای واحدی یک حدیث از امام رضا را تفسیر کردند و در انتها نیز آقای بادامچیان 2 پیشنهاد ارائه نمودند:(جانا سخن از زبان ما می گویی)
1- بیان حداقل 2 مسئله شرعی
2- سخنرانی (اما مسلسل گونه و منسجم)
خلاصه کلام: اگر این 2 پیشنهاد عملی شود و یک روحانی خوب و با سواد عهده دار این برنامه شود جای هیچ شبهه ای نیست، منی که چنین دغدغه ای دارم، جذب می شوم. یعنی سنگینی کفه ترازو به نفع سفارت در 2 نکته است: 1- عملی شدن این دو پیشنهاد 2- مزاحمت نکردن برای همسایه ها
و اما وضعیت موجود در امپنگ:
1- عدم حضوریک روحانی به صورت هفتگی وبالطبع عدم اجرا نشدن دو پیشنهاد آقای بادامچیان( دغدغه دوستان)
2- نبود شرط اول باعث می شود که که اشعاری که در مدح یا مرثیه ائمه خوانده می شود، خیلی مستند نباشد
3- ایجاد مزاحمت برای همسایه ها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر