۱۳۸۹ آبان ۷, جمعه

خاطره ای از گزینش جاهلی

از درخواستی ترین بخش های مراسمات دوستانه مانند دعای کمیل و ندبه، بخش انتهایی برنامه است، یعنی گعده و پذیرایی!!! امروز هم در هنگام صبحانه بعد از دعای ندبه، صحبت از همه جا پراکنده می شد که یکی از دوستان، بحث اوایل انقلاب و امال و آرزوهای انقلاب را مطرح کرد که قرار نبود در این نظام، بحث تفتیش عقاید مطرح شود و... بعد یکی از دوستان خاطره ای از گزینش خودش را مطرح کرد: می گفت وقتی ساعت 11 برای گزینش وقت داشت، ساعت 1 نوبتش شد و سوال کننده از خدا شروع کرد و با نماز جمعه و نام مرجع تقلید تمام کرد!!! (تقریبا نیمی از سوالات سیاسی و بحث شخصی بود). در حین صحبت این دوست یاد صحبت آقای قرائتی افتادم:
...منتها يك سري سؤال هاست كه گاهي در گزينش‌ها وجود دارد. بايد سؤال با آن چيز تناسب داشته باشد. مثلاً مي‌خواهد صاف كاري كند و صافكار ماشين است. از او مي‌پرسيم: فرق بين وحي و الهام چيست؟ آخر صاف كاري به وحي و الهام چه كار دارد؟ بين اين سؤال و مزد چه ارتباطي وجود دارد؟ يا مثلاً اسم ديگر سوره‌ي غافر چيست؟ بعضي سوره‌ها دو تا اسم دارد. آخر اين صاف كار ماشين است. سؤال‌ها بايد با آن شغل تناسب داشته باشد... گاهي وقت‌ها يك چيزي ملاك نيست، اما ما اين را به عنوان يك ملاك حساب مي‌كنيم. مثلاً از كسي مي‌پرسند، قبر زن فلان پيغمبر كجاست؟ اسم فلاني چيست؟ حالا كسي نمي‌داند قبر زن فلان پيغمبر كجاست؟ آن چيزي كه امام در رساله نوشته است اين است كه واجب است يك مسلمان مسائلي كه مربوط به اعمال روزمره‌اش است را ياد بگيرد. آقا شك بين دو و سه وچهار چيست؟ خوب همين بس است. حالا مي‌پرسند: آقا شك بين 2 و 6 چه طوري است؟ آخر هيچ جني تا حالا بين دو و شش شك نكرده است. بله بايد در رساله باشد. در داروخانه بايد همه دارويي باشد، اما معنايش اين نيست كه همه‌ي مريض‌ها همه داروها را بخورند...(آقای قرائتی)

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: اصل 23: "تفتيش عقايد ممنوع است و هيچكس را نمی توان به صرف داشتن عقيده‏اي مورد تعرض و موُاخذه قرار دارد."

هیچ نظری موجود نیست: